ห่างหายไปนานกว่าเดือนกับการเข้ามาอัพบล็อก เพราะว่ามัวแต่ไปเรียนหนังสืออยู่ ๑ เดือนเต็มๆ เราต้องตระเวณเรียนตามที่ต่างๆไปทั่วรวมแล้ว ๓ มหาวิทยาลัย คือ ม.เกษตร ม.นเรศวร และ ม.เชียงใหม่ เรียนกัน ๑๕ คนสำหรับรุ่นนี้ มีนักเรียนไทย ๑๐ คน นักเรียนแคนาดา ๕ คน และอาจารย์อีก ๓ ท่านจาก RRU คือ อ.Greg อ. Hrach และ อ.Hugh
เป็นประสบการณ์การเรียนที่สนุกมากๆเลย อาจารย์เก่งมากและตลกมากๆด้วย รับส่งมุขกันฮากระจายมาก ชอบวิธีการเรียนการสอนแบบนี้ คือสอนแบบตั้งคำถามให้คิด และไม่มีคำตอบสำเร็จรูปตายตัวเพียงคำตอบเดียว ทุกคำตอบล้วนเป็นไปได้หมด ขึ้นอยู่กับว่าเราใช้ฐานคิดแบบไหนมาตอบ
อาจารย์จะนำเสนอทฤษฎีและบอกเล่าปรากฏการณ์แห่งความขัดแย้งที่เป็นอยู่ในที่ต่างๆบนโลกใบนี้ เพราะอาจารย์แต่ละคนล้วนมีประสบการณ์ในการทำงานด้านการจัดการความขัดแย้งระดับชาติและนานาชาติมาแล้วทั้งสิ้น จากนั้นอาจารย์ก็จะตั้งคำถามให้เราลองฝึกคิดและวิเคราะห์เอาว่า สาเหตุของความขัดแย้งในที่ต่างๆดังกล่าวน่าจะเกิดจากอะไรได้บ้าง มีใครเป็นผู้เกี่ยวข้องได้บ้าง และเราใช้ทฤษฎีหรือฐานคิดแบบไหนมาจับ เพื่ออธิบายปรากฏการณ์นั้นๆ อาจารย์จะมีหนัง มีวีดีโอให้ดู ทั้งเรื่องราวการประท้วงและการปฏิวัติในฟิลิปปินส์ และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ใน Rwanda แม้จะดูแล้วรู้สึกหดหู่กับความทุกข์ยากของผู้คนที่เกิดขึ้นในแต่ละมุมโลก แต่ก็ทำให้รู้สึกว่างานที่เราตั้งใจจะทำต่อจากนี้ไปเป็นงานที่สำคัญและมีคุณค่าต่อผู้อื่น คือ อย่างน้อยมันอาจช่วยลดความรุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้บ้าง(มั้ง?)
เป็นประสบการณ์การเรียนที่สนุกมากๆเลย อาจารย์เก่งมากและตลกมากๆด้วย รับส่งมุขกันฮากระจายมาก ชอบวิธีการเรียนการสอนแบบนี้ คือสอนแบบตั้งคำถามให้คิด และไม่มีคำตอบสำเร็จรูปตายตัวเพียงคำตอบเดียว ทุกคำตอบล้วนเป็นไปได้หมด ขึ้นอยู่กับว่าเราใช้ฐานคิดแบบไหนมาตอบ
อาจารย์จะนำเสนอทฤษฎีและบอกเล่าปรากฏการณ์แห่งความขัดแย้งที่เป็นอยู่ในที่ต่างๆบนโลกใบนี้ เพราะอาจารย์แต่ละคนล้วนมีประสบการณ์ในการทำงานด้านการจัดการความขัดแย้งระดับชาติและนานาชาติมาแล้วทั้งสิ้น จากนั้นอาจารย์ก็จะตั้งคำถามให้เราลองฝึกคิดและวิเคราะห์เอาว่า สาเหตุของความขัดแย้งในที่ต่างๆดังกล่าวน่าจะเกิดจากอะไรได้บ้าง มีใครเป็นผู้เกี่ยวข้องได้บ้าง และเราใช้ทฤษฎีหรือฐานคิดแบบไหนมาจับ เพื่ออธิบายปรากฏการณ์นั้นๆ อาจารย์จะมีหนัง มีวีดีโอให้ดู ทั้งเรื่องราวการประท้วงและการปฏิวัติในฟิลิปปินส์ และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ใน Rwanda แม้จะดูแล้วรู้สึกหดหู่กับความทุกข์ยากของผู้คนที่เกิดขึ้นในแต่ละมุมโลก แต่ก็ทำให้รู้สึกว่างานที่เราตั้งใจจะทำต่อจากนี้ไปเป็นงานที่สำคัญและมีคุณค่าต่อผู้อื่น คือ อย่างน้อยมันอาจช่วยลดความรุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้บ้าง(มั้ง?)
อย่างไรก็ดี แม้ว่างานและการบ้านจะหนัก นอนดึกเกือบทุกคืน ตี ๑ ตี ๒ (ปกติเด็กอนามัยอย่างเราแค่สี่ทุ่มก็ง่วงแล้ว) แต่บรรยากาศการเรียนตลอด ๑ เดือนนี้สนุกสนานมาก เราได้เพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นอีกเพียบเลย แถมเพื่อนที่ว่านี้รวมคุณครูทั้งสามคนด้วย เพราะคุณครูไม่ได้ทำตัวเหินห่าง แต่ทำตัวเป็นเพื่อนกับนักเรียน ที่สามารถเถียงกันได้ แซวกันได้อย่างเฮฮา โดยเฉพาะครู Hrach จะออกแนวโหด มัน ฮา มากๆ
กลับมาบ้านแล้วยังคิดถึงบรรยากาศการเรียนและเพื่อนๆอยู่เลยล่ะ (เหงาไปเลยวันนั้น ๑ วัน คือวันแรกที่กลับมาถึงบ้าน) ต้องกลับไปทำการบ้านแล้ว มีกำหนดต้องส่งเร็วนี้ด้วย อ๊ากกส์... แย่แล้ว ยังไม่ได้เริ่มเขียนการบ้านสักตัวเลยทำไงดีเนี่ย ไปก่อนดีกว่า
ป.ล. ต่อไปอาจต้องหัดเขียนบล็อกเป็นภาษาอังกิต จะได้ฝึกฝนวิชาไปในตัวด้วย
No comments:
Post a Comment