ตะก่อนนี้ไม่เคยรู้จักเลยว่า blog คืออะไร เห็นคนอื่นเขาคุยๆกันก็เหรอๆๆ ทำหน้าเอ๋อๆ งงๆ อยู่เสมอ อะไรฟะ มันคืออะไรกันแน่ มันต่างจากอีเมล์ เว็บบอร์ดหรือเว็บไซต์ตรงไหนอ่ะ
แต่แล้วราวกับฟ้าบันดาล ช่วยไม่ให้เราโง่นานนัก เราก็เลยได้รับแรงบันดาลใจในการอยากมี blog เป็นของตัวเองเอาอีตอนที่ไปอ่านหนังสือ blog blog ของปิ่น ปรเมศวร์ หรือในอีกชื่อคือ ปกป้อง จันทวิทย์(สะกดชื่อถูกรึปล่าวเนี่ย)(http://pinporamet.blogspot.com และ http://pinporamet.wordpress.com ) ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ open เมื่อไม่นานมานี้เอง แล้วก็เลยถือโอกาสเข้าไปอ่าน blog ของเขาด้วย โอ้ สนุกจัง จากนั้นก็เริ่มลามปามไปอ่านของคนอื่นๆต่ออีกมากมาย โอ้ สนุกๆๆจัง นับว่าเป็นเวทีแห่งการเปิดเผยตัวตนที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเยอะแยะอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน (โอ้ อะไรจะปานนั้น)
พอดีพี่เล็กที่ทำงานอยู่ด้วยกัน ก็มาชวนเพื่อนๆในที่ทำงานประมาณว่า เรามาเขียน blog ของตัวเองกันดีไหม เอาไว้ปะทะสังสรรค์แลกเปลี่ยนความรู้ สาระ และเป็นเวทีวิชาการได้ด้วย (คือ พี่เล็กจะเป็นประมาณว่ามีสาระ บวกความเป็นนักวิชาการหน่อยๆๆ อืม..สมแล้วกับตำแหน่งว่าที่อาจารย์ ด็อกเตอร์ของเรา ข้าน้อยขอคารวะ) เผอิญว่า พี่เขาก็อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน(แฮะๆ คือ อันที่จริงมันก็คือหนังสือของพี่เขานั่นแหละ เราขอยืมเขามาอ่านอีกทีโดยไม่ขออนุญาตอีกตะหาก) ก็เลยเกิดความคิดนี้ขึ้นมา แต่ของพี่เขาดีกว่าตรงที่ว่า คิดแล้วก็พูดแล้วก็ลงมือทำด้วย ส่วนเราน่ะมัวแต่คิดๆอยู่นั่นแหละ แต่ไม่ลงมือทำสักที จนพี่เล็กพูดออกมาเนี่ยแหละ ก็เลยตัดสินใจว่า เออ เอาดิ ดีเหมือนกัน คิดเงียบๆวนๆเวียนๆในใจอยู่นานแล้วน่าจะลงมือทำสักที ก็เลยเกิด blog นี้ขึ้นมา ณ บัดดล ทว่าบล็อกของเรามันจะออกแนวตามใจฉันอยู่สักหน่อย ไอ้เรื่องวิชากง วิชาการอะไร ก็คงจะหาดูได้ยาก แต่ถึงกระนั้นก็ยังสนุกอยู่ดีที่ได้มี blog เป็นของตัวเองสักที ฮะๆ (โอ้ สนุกจัง มีเรื่องสนุกๆให้ทำอีกแล้วสิเนี่ย)
No comments:
Post a Comment