Dhamma Talk

เมื่อเช้าฟังธรรมบรรยายของหลวงพ่อ ปราโมทย์ (mp3) ฟังไปก็ขำไป พยักหน้าหงึกๆหงักๆไปคนเดียวเวลาที่รู้สึกว่า “เออจริงด้วย ใช่ๆๆ” (ใครไม่รู้คงนึกว่าเราเพี้ยน)

มีอยู่ตอนหนึ่งท่านแนะนำเคล็ดลับการทำสมถะภาวนาให้ได้ดี คือ ความรู้สึกสบาย ถ้าใจสบายแล้วจิตจะสงบได้เร็ว ซึ่งท่านก็ได้แนะนำเทคนิคหลายอย่างที่ทำแล้วใจจะรู้สึกสบายขึ้น แต่มีอยู่อันที่หนึ่งที่ท่านพูดแล้วเราน้ำตาไหลเลย คือท่านว่าเวลากราบพระก็อย่าสักแต่ว่ากราบๆไป แต่ให้คิดว่าพระพุทธเจ้าท่านกำลังมายืนอยู่ตรงหน้าเรา แล้วเราก็น้อมใจลงไปกราบแทบบาทท่าน

โห แค่น้อมระลึกตามที่หลวงพ่อพูด เราก็น้ำตาไหลพรากๆเลย (ตอนนั้นนั่งทานผลไม้อยู่) เพราะนี่คือหนึ่งในความปรารถนาสูงสุดในชีวิตของเรา คือ การได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า ได้กราบพระพุทธองค์ ได้ฟังธรรมและได้ปฏิบัติธรรมของท่าน (ขนาดเขียนตอนนี้ยังน้ำตาซึมเลย) ก็ไม่รู้ว่าชาติไหนถึงจะได้มีโอกาสเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ แต่จะเป็นเมื่อไรอย่างไรนั้นไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ก็ให้เพียรปฏิบัติสั่งสมไปเรื่อยๆ (เราก็ทำบ้างขี้เกียจบ้างบางที) สาธุ